Powołując dziecko na świat, rodzic staje przed niesłychanie odpowiedzialną rolą, związaną z jego wychowaniem. Bez osoby dorosłej maluszek nie ma szansy przetrwać. Jednak chronienie życia małego człowieka to nie wszystko. Na barkach mamy i taty spoczywa dużo więcej obowiązków.

Co mówi prawo?

Kodeks rodzinny i opiekuńczy stanowi podstawę prawną, opisującą prawa i obowiązki rodziców. Według ustawy rodzice są zobowiązani do dbania o rozwój fizyczny i duchowy dziecka, a także przygotowanie go do życia w społeczeństwie. W zakres sprawowania pieczy nad małoletnim wchodzi również zarządzanie jego majątkiem. W dokumencie zaznaczone jest jednocześnie, że przy podejmowaniu decyzji w sprawie dotyczącej dziecka, rodzice powinni
je wysłuchać i wziąć jego zdanie pod uwagę. Warunkiem jest oczywiście odpowiednia dojrzałość malucha. 

Co ciekawe, według ustawy, kiedy mieszkające z rodzicami dziecko, osiąga własne dochody, powinno pokrywać część kosztów utrzymania. 

W przypadku rozstania rodziców, na tym z nich, które nie sprawuje codziennej pieczy nad dzieckiem, ciąży obowiązek alimentacyjny w celu pokrycia części kosztów jego utrzymania. (Dz.U.2020.0.1359 t.j. – Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Ogólnie przyjęte obowiązki

Wychowanie dziecka nie jest łatwym zadaniem. Zwłaszcza kiedy sami wynieśliśmy negatywne wzorce z domu rodzinnego. Jednak nawet niedoskonały rodzic jest w stanie sprostać podstawowym obowiązkom wobec swojej pociechy.

Zapewnienie pożywienia oraz dbanie o odpowiednie odzienie i higienę to zupełna podstawa opieki nad dzieckiem. To jednak za mało, aby maluch mógł prawidłowo się rozwijać i miał poczucie bezpieczeństwa. Mama i tata są również zobowiązani do okazywania małej istocie bezwarunkowej miłości i szacunku. Zwłaszcza u najmłodszych dzieci, bardzo ważna do zaspokojenia jest potrzeba bliskości. Bez tego rozwój maluszka może być zaburzony.

Do innych, społecznie przyjętych obowiązków rodzica, należą:

• dbanie o odpowiednie wykształcenie,
• należyte przygotowanie dziecka do pobytu w przedszkolu lub szkole,
• wspieranie pociechy w trudnych momentach,
• chwalenie dużych i małych sukcesów,
• zapewnienie możliwości integracji z rówieśnikami,
• zapewnienie odpowiedniej ilości ruchu, również na świeżym powietrzu,
• zapewnienie rozrywki,
• zaopatrzenie dziecka w odpowiednie artykuły, wspierające jego rozwój.

Tego nie rób!

Czasem trudno rozróżnić, co faktycznie należy do obowiązków rodziców, a co świadczy o nadopiekuńczości. Nadgorliwość dorosłych może być krzywdząca dla malucha. Dzieci lubią być samodzielne i należy im na to pozwolić. Powinny także zdawać sobie sprawę, że same muszą zadbać o własne obowiązki, zamiast oczekiwać bycia wyręczonym.

Rodzice powinni powstrzymać się przed:

• odrabianiem lekcji za dziecko – w razie problemów, dorosły może wytłumaczyć, na czym polega zadanie, a nie dyktować odpowiedzi, czy co gorsza, samemu je wpisywać,
• wspólną nauką, o ile poziom rozwoju dziecka tego nie wymaga,
• ingerowaniem w spory między dzieckiem a rówieśnikami, jeśli nie wykraczają poza ogólnie przyjęte normy społeczne,
• próbą zaprzyjaźnienia na siłę dzieci, które niekoniecznie darzą się sympatią,
• ubieraniem i karmieniem dziecka, które jest w stanie zrobić to samodzielnie.
• wyręczaniem w domowych obowiązkach, które dziecko może wykonać samo.

Trudna droga do dorosłości

Wszystkie obowiązki ciążące na rodzicach mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa dziecku, a także sprawienie, że ta niesamodzielna i niedojrzała istota, płynnie i szczęśliwie wejdzie w dorosłość.