W skład społeczności szkolnej wchodzą nie tylko pedagodzy i uczniowie, ale również wielu innych pracowników, w tym nauczyciele wspomagający. Łatwo można zauważyć, że zapotrzebowanie na takie osoby stopniowo wzrasta. Czym konkretnie się zajmują?
Nauczyciel wspomagający – kim jest?
Wśród uczniów znajdują się dzieci, które posiadają orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Wynika to najczęściej z niepełnosprawności sprzężonych lub ze spektrum autyzmu. Nauczyciel wspomagający jest pracownikiem szkoły, jakiego zadanie stanowi pomaganie takim maluchom. Towarzyszy konkretnemu uczniowi albo uczniom podczas zajęć, wspierając tym samym funkcjonowanie młodego człowieka w szkolnej społeczności oraz ułatwia mu dostosowanie się do panujących zasad. Dzięki temu dzieci obciążone tego typu problemami mogą nauczyć się niezbędnych umiejętności społecznych, co ułatwi im dalszą naukę, a w przyszłości również rozpoczęcie kariery zawodowej.
Obowiązki nauczyciela wspomagającego
Konkretne zadania, jakie stawia się przed nauczycielem wspomagającym, nie są ściśle określone. Wiążą się one z sytuacją i potrzebami ucznia, którym się opiekuje. Zarys obowiązków takiej osoby znajduje się w rozporządzeniach MEiN i w ustawie o systemie oświaty. Warto więc zapoznać się z tymi aktami prawnymi przed zdecydowaniem się na rozpoczęcie pracy w sektorze edukacyjnym.
Nauczyciel wspierający musi przede wszystkim prowadzić lekcje z nauczycielem przedmiotowym w sposób, jaki zapewnia wymagającemu pomocy dziecku uwagę oraz opiekę. Może to zrobić poprzez:
- wyciszanie,
- pobudzanie aktywności,
- motywowanie do uczenia się,
- dostosowywanie testów i kartkówek,
- stopniowanie trudności zlecanych zadań.
Jego stała obecność jest niesamowicie istotna – doskonale zna dzieci, a także ich trudności oraz rozterki. Dzięki temu znacznie łatwiej wykryć pedagogom potencjalne problemy, a także wesprzeć uczniów w kontynuowaniu nauki i rozwijaniu swoich mocnych stron.
Podstawowe zadania nauczyciela wspomagającego
Praca jako nauczyciel wspomagający wymaga przede wszystkim cierpliwości i opanowania. Wymusza również posiadanie wysokiego poziomu umiejętności społecznych oraz znajomości przynajmniej podstaw psychologii. Uczestniczy on razem z uczniem lub grupą uczniów w zajęciach, pomagając dziecku w razie trudności. Może to przybierać następujące formy:
- motywowanie,
- dyktowanie notatek,
- tłumaczenie poleceń,
- zachęcanie do aktywności,
- dzielenie się sposobami na koncentrację uwagi.
Co ważne, taka osoba utrzymuje stały kontakt z rodzicami dziecka, które posiada odpowiednie orzeczenie. Może również organizować mu indywidualne zajęcia, jeżeli sytuacja tego wymaga. Współpracuje ponadto z nauczycielami przedmiotowymi, dzięki czemu sporządza niezbędną dokumentację – uczestniczy w tworzeniu IPET i WOPFU, a także prowadzi zajęcia socjoterapeutyczne oraz rewalidacyjne.